Ανάρτηση του Νίκου Νυφούδη στα social media
Γεννήθηκα στην Πυλαία, Κυριακή στις ζέστες του Αυγούστου, ακριβώς μετά το γλυκό, κάπως έτσι μπορεί να συνδέεται η αγάπη μου για το φαγητό. Γι’αυτό άλλωστε θυσίασα χρόνια, γκρίζα μαλλιά ξένοιαστες Κυριακές με την οικογένεια.
Δεν ξέρω αν υπάρχουν πολλοί άνθρωποι της γενιάς μου που έχουν παρατηρήσει την εξέλιξη του άξονα Πυλαία-Θέρμη, από το 1987/88 μέχρι και σήμερα σε αυτό το βαθμό. Φύση παρατηρητικός, εξερευνητικός αλλά και διαχρονικά με ενδιέφερε η εξέλιξη της περιοχής. Θυμάμαι ακόμα και το μποτιλιάρισμα όταν η έξοδος για Χαλκιδική γινόταν μόνο μέσω Θέρμης, μια και ήταν χρυσή ευκαιρία να πλένω τζάμια στο βενζιναδικο της οικογένειας και σε μία μέρα να βγάζω μηνιάτικο.
Χθες βρέθηκα στην Πλατεία της Θέρμης, όπου ο Εμπορικός Σύλλογος για πολλά χρόνια διοργανώνει τη Λευκή Νύχτα όπου και ανάβει το δέντρο της πόλης, στην πλατεία. Θυμήθηκα γιατί η Θέρμη, μου φαινόταν τόσο παράξενη. Μεγαλωμένος στην Πυλαία όπου δύσκολα βρίσκεις δρόμο χωρίς κλίση, πάντα με προβλημάτιζαν οι flat πόλεις. Θέλω το μάτι μου να μην σταματά.
Χάρηκα πολύ που αυτός ο τόπος ο οποίος συγκριτικά είχε τα λιγότερα φυσικά πλεονεκτήματα από τις γειτονικές περιοχές, άνθισε και ανθίζει με την ιδιωτική/δημοτική πρωτοβουλία και αξιοσύνη.
Θύμωσα που ανατρέχοντας στα δικά μας δημοτικά διαμερίσματα Πυλαία, Πανόραμα, Ασβεστοχώρι, Φίλυρο, Χορτιάτη και στη μικρή Εξοχή, βιώνουμε τη σημερινή κατάσταση. Γιατί το ανεχόμαστε; Ποια ψυχοπαθολογική φύση μας οδηγεί στο να έχουμε το πήχη χαμηλά; Αν το καταλάβω, μπορεί και να μπορέσουμε να το αλλάξουμε.
Όπως και να έχει συγχαρητήρια στον Εμπορικό Σύλλογο Θέρμης και στην Δημοτική Αρχή.
Και του χρόνου!