Άρθρο του Νίκου Νυφούδη στην “Μακεδονία της Κυριακής”
Κάθε χρόνο στην έναρξη της τουριστικής περιόδου αισθάνομαι σαν να ζούμε την Μέρα της Μαρμότας. Η ίδια πραγματικότητα ξανά και ξανά.
Η φετινή τουριστική σεζόν ξεκινάει με 80.000 κενές θέσεις εργασίας σε ξενοδοχεία και εστίαση. Μοιάζει πλέον να μην είναι είδηση με όσα ζούμε τα τελευταία χρόνια. Το γιατί είναι περίπλοκο και πολυπαραγοντικό.
Το βασικότερο είναι ότι δεν υπάρχει ένα οργανωμένο δίκτυο από τις βαθμίδες της εκπαίδευσης μέχρι την αγορά εργασίας για την πιο «βαριά» και κερδοφόρα βιομηχανία της χώρας. Να ξέρεις δηλαδή από την δεκαετία του 90 ότι τα δισεκατομμύρια έρχονται από τους τουρίστες αλλά ποτέ δεν αισθανθήκαμε ότι πρέπει να οργανώσουμε ένα επαγγελματικό δίκτυο. Η νοοτροπία του βάζω τον φίλο, το ανηψάκι, τον γνωστό για κανένα μεροκάματο, ή τους φοιτητές που κάνουν σεζόν για να βγάλουν τα έξοδα του χειμώνα συνεχίζεται.
Υπάρχει από την άλλη η άποψη ότι πλέον «παράγουμε» περισσότερες επιχειρήσεις στον κλάδο από αυτές που μπορούμε να «αντέξουμε». Την ακούω αυτήν την θέση από όλο και περισσότερους συναδέλφους. Οι έμπειροι και οι παραδοσιακοί επιχειρηματίες του κλάδου επιμένουν όμως ότι το πρόβλημα της χώρας μας είναι δομικό. Και όχι ότι απλά κάποιος επένδυσε τα λεφτά του σε ένα καφέ-σουβλατζίδικο με ομπρέλες σε μια παραλία και θέλει να είναι αφεντικό και ψάχνει 18χρονα να βγάλει τη σεζόν. Υπάρχουν κι αυτοί, αλλά δεν είναι οι εκπρόσωποι της βιομηχανίας μας.
Για μια ακόμη λοιπόν χρονιά, παρατηρώντας ότι οι προοπτικές για το 2024 είναι εξαιρετικές, κυριαρχεί έντονος προβληματισμός σε επιχειρήσεις, εργαζομένους και πολιτεία. Οι λύσεις που αναζητούνται μέσω των μετακλήσεων εργαζομένων από τρίτες χώρες, ακούγονται σαν ευχολόγια. Γιατί ήδη είναι Μάιος, ήδη πέρασε το Πάσχα. Ενώ δεν υπολογίζεται ότι μπορούμε να προσκαλέσουμε πάνω από 10.000 εργαζόμενους. Έχω την εκτίμηση ότι και τον Ιούνιο τα ίδια θα λέμε πάλι.
Αναμένουμε με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον την πρωτοβουλία της ΔΥΠΑ (πρώην ΟΑΕΔ) και την πλατφόρμα Jobmatch, μέσω της οποίας θα γίνεται η σύζευξη της προσφοράς και της ζήτησης στον κλάδο του επισιτισμού και του τουρισμού. Πάντως το μεγάλο διακύβευμα από πλευράς εργαζομένων είναι η εντατικοποίηση της εργασίας. Όποιος έχει κάνει σεζόν ξέρει. Ξεκινά «χαλαρά», σαν περίπατος στους βασιλικούς κήπους, με όρεξη να βγαίνεις μετά την δουλειά αλλά πολύ σύντομα το μόνο που θέλεις να κάνεις μετά την βάρδια είναι να κοιμηθείς. Αν μπορείς βέβαια, γιατί εξαρτάται από το δωμάτιο που θα μένεις, που θα είναι, μαζί με πόσους θα μείνεις κλπ.