Άρθρο του Νίκου Νυφούδη στην εφημερίδα Μακεδονία της Κυριακής
Προσπαθώ να είμαι αισιόδοξος. Όχι γιατί πρέπει. Τίποτα δεν πρέπει.
Απλά γιατί μόνο με την αισιοδοξία θα κάνουμε λίγο καλύτερη τη ζωή μας. Και αν καταφέρουμε αυτό λοιπόν, να κάνουμε τη δική μας ζωή καλύτερη, τότε ίσως συνεισφέρουμε και στο κοινό καλό. Σε μια κοινωνία όπου ο ατομικισμός, ο εύκολος πλουτισμός, η εφήμερη δημοσιότητα και η ταχύτητα -γενικώς και ειδικώς- έχουν γίνει αξίες για τη νέα γενιά, εμείς θα πρέπει να βάλουμε το δικό μας στοίχημα προσωπικής βελτίωσης για το 2024.
Πρώτη Κυριακή του χρόνου, λοιπόν. Δεν ξέρω γιατί αλλά τα Θεοφάνεια, πάντα μου προκαλούσαν μια μελαγχολία. Ίσως το γεγονός πως τελείωναν οι σχολικές διακοπές με έκαναν πάντα περισσότερο μελαγχολικό. Άσχετα αν μου είχανε λείψει οι συμμαθητές μου, άσχετα αν ήταν μια τελευταία ευκαιρία να πούμε τα κάλαντα και να μαζέψουμε χαρτζιλίκι. Σαν ένα σύννεφο λίγο πιο σκοτεινό να πλανιόταν στον αέρα. Τα Θεοφάνεια, όμως είναι μια μεγάλη γιορτή και ελπίζω να ανοίξατε την πόρτα στα τολμηρά παιδιά που βγήκανε να ψάλλουν τα πιο όμορφα κάλαντα της Χριστιανοσύνης.
Σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, ανέλαβαν δύο νέες Δημοτικές Αρχές και αυτές θα προσπαθήσουν να δώσουν αισιοδοξία με τη σειρά τους στους δημότες τους. Για δύο διαφορετικούς λόγους η καθεμία. Στην Αθήνα, η πρώτη μεγάλη ήττα ενός κακομαθημένου γόνου, που διαχειρίστηκε την εξουσία σαν να ήταν το τσιφλίκι του παππου του. Ο Παύλος Μπακογιάννης πλήρωσε την αλαζονεία του και το γεγονός πως ήταν κατώτερος των περιστάσεων ως Δήμαρχος. Το στοίχημα όμως του κ. Δούκα είναι μεγάλο, μια και ήδη φάνηκε πως θα έχει απέναντι την κυβέρνηση του θείου του πρώην Δημάρχου. Από την άλλη ο κ. Αγγελούδης έχει να αντιμετωπίσει την κάκιστη κατάσταση που βρίσκεται η πόλη, κυρίως στο θέμα της καθημερινότητας. Καθαριότητα, στάθμευση, κυκλοφοριακό και δημόσιοι χώροι. Αυτό είναι το τετράπτυχο. Όλα τα άλλα θα ακολουθήσουν. Και θυμηθείτε, οι πολίτες δεν θα δώσουν περίοδο χάριτος. Γι’ αυτό θέλει δουλειά, δουλειά, δουλειά! Και συνεργασία.
Το διεθνές οικονομικό περιβάλλον δεν είναι θετικό. Σημειώστε το. Φοβάμαι πως με την ακατάσχετη αντιπαραγωγική επιδοματική πολιτική της κυβέρνησης αργά ή γρήγορα θα την πληρώσουμε κι εμείς. Μακάρι να διαψευστώ. Στην Ελλάδα οι πολίτες έχουν χωριστεί σε κατηγορίες τριών ταχυτήτων. Υπάρχει η μεγάλη μερίδα που δεν βγάζει τον μήνα. Υπάρχουν οι ελεύθεροι επαγγελματίες όπου δεν ξέρουν τί τους ξημερώνει. Και υπάρχει και το εισερχόμενο χρήμα όπου ωθεί τον κατασκευαστικό κλάδο σε ανάπτυξη, αλλά αυξάνει τις τιμές των ακινήτων σε δυσθεώρητα ύψη. Πολύ σωστά, λοιπόν, ο κ. Ανδρουλάκης, σηκώνει το γάντι απέναντι στην κυβέρνηση και τις χρυσές βίζες. Αυτή η πολιτική θα κάνει τα σπίτια τόσο ακριβά όπου θα είναι απλησίαστα για τους Έλληνες πολίτες. Και σ’ αυτό πρέπει να αντιταχθούμε.
Το μεγάλο στοίχημα για το 2024, λοιπόν, θα είναι για την ευρύτερη Κεντροαριστερά, να συνεργαστεί παραγωγικά. Μόνο έτσι θα δημιουργήσει το νέο Τέταρτο Δρόμο όπου θα εμπνεύσει την κοινωνία και θα την πείσει πως υπάρχει και άλλος τρόπος διακυβέρνησης. Ο δρόμος της συλλογικής ευημερίας και της παραγωγικής οικονομίας. Ο δρόμος στον οποίο δεν μας ενδιαφέρει τί κάνουν οι εφοπλιστές και οι μεγαλοκατασκευαστές -αφού πληρώνουν τους φόρους τους- αλλά μας ενδιαφέρει όλη η υπόλοιπη κοινωνία να ζει αξιοπρεπώς. Και αυτό θα πρέπει να είναι το μήνυμα.
Καλή Χρονιά!