Οδός Στουρνάρη.
Η λαμπερή είσοδος μιας από τις πολυκατοικίες της μεσοπολεμικής Αθήνας.
Μιας από εκείνες τις εισόδους που το βράδυ της 16ης Νοεμβρίου του 1973 έμεινε σκοτεινή.
Μιας από εκείνες τις εισόδους που τα βράδια των μεταπολιτευτικών επετείων του Πολυτεχνείου μένει σκοτεινή.
Και πλέον και καγκελόφραχτη.
Απόντες στην ιδιώτευσή μας.
Και τότε και τώρα.
Πόσα θα ήταν αλήθεια διαφορετικά, αν εκείνο το βράδυ της εξέγερσης είχαμε όλοι φωνάξει για την ελευθερία και τη δημοκρατία;
Πόσα θα ήταν διαφορετικά, αν τα βράδια των καταλήψεων και των μολότοφ φωνάζαμε όλοι για τον δικαίωμά μας στον δημόσιο χώρο και στη διατήρηση της μνήμης;
Μακάρι η είσοδος της οδού Στουρνάρη να λάμψει κάποτε ένα βράδυ 17ης Νοέμβρη. Θα είναι μια μοναδική τιμή στους ήρωες του αντί-δικτατορικού αγώνα. Σε εκείνους που αφήσαμε στα σκοτάδια εκείνη τη νύχτα.