Άρθρο του Νίκου Νυφούδη στην “Μακεδονία της Κυριακής”
Ζώντας παράλληλα τα τελευταία περίπου 15 χρόνια στην Αγγλία, βίωσα και ως πολίτης και ως επιχειρηματίας το πολιτικό σκηνικό που οδήγησε στο Brexit και σήμερα πλέον τις μεγάλες επιπτώσεις που βλέπουν και οι ίδιοι οι Βρετανοί.
Η άνοδος των αντισυστημικών δυνάμεων ενόψει ευρωεκλογών δημιουργούν – στην ευρωπαϊκή διάσταση – τις ίδιες συνθήκες. Πλέον η Αριστερά δεν θεωρείται εκτός συστήματος, ούτε αγκαλιάζει μια αντιδραστική ψήφο. Αυτά τα δύο γνωρίσματα έχουν πλέον τα ακροδεξιά κόμματα. Που με απίστευτη ευκολία και λαϊκισμό στέκονται απλά στις μεγάλες αβελτηρίες και στα τραγικά λάθη που κάνουν οι ηγεσίες χωρίς να παρουσιάζουν κανένα σοβαρό και ολοκληρωμένο κυβερνητικό πρόγραμμα.
Στις ερχόμενες ευρωεκλογές άπαντες περιμένουν να δουν την σύνθεση του Ευρωκοινοβουλίου. Πόσο θα ενισχυθούν τα ακροδεξιά κόμματα. Την ώρα του πολέμου στις Βόρειες χώρες οι αντιρωσικές δυνάμεις θα εκφραστούν μέσω της ακροδεξιάς αλλά και στο νότο δείχνει ότι ο λαϊκισμός περισσεύει. Στη χώρα μας βλέπουμε ότι συνολικά αγγίζει το 20%. Χωρίς και κανέναν ευρηματικό, σπουδαίο ή σοβαρό ηγέτη. Όλοι λούμπεν. Κι όμως το ποσοστό είναι αυτό.
Και όλα αυτά στην πιο κρίσιμη στροφή για την Ευρώπη. Μπορεί να είναι και η πιο κρίσιμη πενταετία για το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο. Πλέον ο πόλεμος είναι στη γειτονιά μας και μας χτυπά την πόρτα. Η εκλογή Τραμπ μπορεί να φέρει ντόμινο εξελίξεων προσθέτοντας στα υπάρχοντα διακυβεύματα της κλιματικής κρίσης, του μεταναστευτικού, της ακρίβειας, το θέμα των πολεμικών συγκρούσεων και την στάση της ΕΕ.
Το λογικό είναι να μιλήσουμε για ευρωστρατό, για κοινή εξωτερική πολιτική και στρατηγική, για πρακτική αλληλεγγύη, για κοινά συμφέροντα και μια ενωμένη Ευρώπη. Αλλά όσο μεγαλύτερη η ακροδεξιά δύναμη τόσο θα μεγαλώσουν και οι φωνές για να επιστρέψουμε στις χώρες και την αυτονομία τους, η ένωση ίσως να μείνει μόνο για το νόμισμα και τα οικονομικά θέματα. Ένα τεράστιο πισωγύρισμα αποτέλεσμα βέβαια αυτό του αργοκίνητου καραβιού που δημιουργήθηκε από τα λόμπι των Βρυξελλών. Για να μπορούν αυτοί να ζουν και να διαφεντεύουν χωρίς να δίνουν εξηγήσεις, οι λαοί αρχίζουν να χάνουν την εμπιστοσύνη τους στο ευρωπαϊκό ιδεώδες.
Την ώρα που ο πόλεμος έχει χτυπήσει την πόρτα μας, την ώρα που θα έπρεπε να είμαστε ενωμένοι για να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις. Αυτή την ώρα υπάρχει μια μεγάλη μάζα που θέλει να οδηγήσει την ΕΕ σε έναν δρόμο χωρίς γυρισμό. Έτσι και οι Βρετανοί. Βλέπουν το λάθος τους με την ψήφο τους στο Brexit και ότι δεν μπορούν πλέον να την πάρουν πίσω. Δεν είναι ότι θα αλλάξει στην επόμενη τετραετία. Μερικές ψήφοι είναι σαν την σφαίρα, αν φύγει από τη θαλάμη δεν γυρίζει πίσω.