Αν και η Θεσσαλονίκη για πολλά χρόνια δεν αποτελούσε διακριτό τουριστικό προορισμό, οι ενέργειες της απερχόμενης διοίκησης του δήμου κατάφεραν να την εντάξουν δειλά δειλά ως επιλογή στον τουριστικό χάρτη. Αποτελεί γεγονός ότι, βελτιώθηκε η αναγνωρισιμότητα της πόλης και αυξήθηκαν οι αφίξεις σε αυτήν. Όμως, μια σοβαρή δημοτική αρχή που σχεδιάζει με υπευθυνότητα το μέλλον της πόλης, πρέπει από πολύ νωρίς να χτίζει σε σωστές βάσεις, και στο θέμα της τουριστικής προβολής της πόλης, πρέπει να εστιάσουμε από την αρχή σε ένα ποιοτικό μοντέλο που θα στοχεύει σε τουρίστες από «πλούσιες» αγορές.
Για να προσελκύσει όμως μια πόλη τουρίστες με υψηλή κατακεφαλή δαπάνη, θα πρέπει να είναι σε θέση να τους προσφέρει ένα ποιοτικό τουριστικό προϊόν. Εμείς λοιπόν οι θεσσαλονικείς, είμαστε πολύ τυχεροί καθώς έχουμε στα χέρια μας ένα τέτοιο προϊόν. Η Θεσσαλονίκη είναι μια πόλη με μακραίωνη ιστορία και πολιτισμό, με μνημεία, εκκλησίες και ιστορικά σημεία από την αρχαιότητα, το Βυζάντιο, την εποχή της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, αλλά και της σύγχρονης Ελλάδας. Έχει ένα παραλιακό μέτωπο με πολλές δυνατότητες, βρίσκεται πολύ κοντά σε καλοκαιρινούς τουριστικούς προορισμούς όπως η Χαλκιδική, σε περιοχές με σπουδαίο ιστορικό ενδιαφέρον όπως η Βεργίνα, και άλλες με ιδιαίτερο φυσικό κάλος. Έχει επομένως όλα τα εφόδια να αναπτύξει ένα τουριστικό προϊόν που να απευθύνεται σε μια ευρεία γκάμα διαφορετικών τύπων τουριστών, και μπορεί να τους προσφέρει εναλλακτικές τουρισμού 365 ημερών!
Παράλληλα όμως, ο επισκέπτης της πόλης για να είναι ικανοποιημένος θέλει εν τέλει η συνολική εμπειρία που θα βιώσει ζώντας σε αυτήν να έχει θετικό πρόσημο. Υπό αυτήν την έννοια όμως, δυστυχώς η πόλη μας δεν αποτελεί ελκυστικό προορισμό, καθώς δεν έχει λύσει βασικά προβλήματα της καθημερινότητάς της. Η Θεσσαλονίκη είναι μια πόλη που δεν έχει καταφέρει την αδιάλειπτη αποκομιδή των απορριμμάτων της, ή την καθαριότητα των δρόμων και των πεζοδρομίων της. Είναι μια πόλη, γεμάτη με κακόγουστες μουτζούρες στους τοίχους της, στους κάδους και τις κάθε λογής πινακίδες ακόμα και πάνω στα ιστορικά/πολιτισμικά της μνημεία. Μια πόλη με ελλιπείς υποδομές, χωρίς καμία πρόνοια για τον πεζό, για το ΑΜΕΑ, για τις οικογένειες με μικρά παιδιά, χωρίς ελεύθερα πεζοδρόμια, αφού τα παρκαρισμένα δίκυκλα και τα τραπεζοκαθίσματα καταλαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος του δημόσιου χώρου. Χωρίς αξιοπρεπή πάρκα και χώρους πρασίνου και αναψυχής, με τραγικά χαμηλό ποσοστό πρασίνου ανά κάτοικο. Με το παραεμπόριο να ανθεί ακόμα και μπροστά στα πιο εμβληματικά της μνημεία, όπως είναι για τη Θεσσαλονίκη ο Λευκός Πύργος. Και πώς μπορεί να μετακινηθεί ο επίδοξος επισκέπτης στην Θεσσαλονίκη; Με τις τριτοκοσμικές αστικές συγκοινωνίες της πόλης, που πασχίζουν να διασχίσουν τους γεμάτους λακούβες δρόμους της. Όταν φυσικά είναι σε θέση να κινηθούν και αυτά, γιατί τις περισσότερες ώρες της ημέρας οι κεντρικοί δρόμοι της πόλης μας είναι μποριλιαρισμένοι, με τα διπλοπαρκαρισμένα οχήματα να εντείνουν το πρόβλημα.
Η Θεσσαλονίκη επομένως πέρα από έναν καλό σχεδιασμό και μια ολοκληρωμένη τουριστική προβολή, και προκειμένου να μη μετατραπεί σε προορισμό μαζικού φτηνού τουρισμού που οι επισκέπτες της θα έχουν μεγαλύτερο αρνητικό αποτύπωμα στην πόλη από το οικονομικό όφελος που επιφέρουν, χρειάζεται μια δημοτική αρχή που δεσμεύεται να ασχοληθεί κυρίως με τα μικρά καθημερινά προβλήματα που σχετίζονται άμεσα με την ποιότητα διαβίωσης που προσφέρει η πόλη, και κατά συνέπεια με την ικανοποίηση των ίδιων των επισκεπτών της. Η αναβάθμιση της πόλης που θα ξεκινήσει από τις γειτονιές πρέπει να ολοκληρωθεί με ένα οραματικό πλάνο με γερές βάσεις και μακρύ ορίζοντα. Μόνο τότε η πόλη θα λάβει τη θέση που της αρμόζει στον παγκόσμιο τουριστικό χάρτη, θέση αντάξια της ιστορικής της διαδρομής.
