Άρθρο του πρ. βουλευτή Νίκου Νυφούδη στην “Μακεδονία της Κυριακής”
Αυτήν την προεκλογική περίοδο που παρακολουθώ με μια απόσταση ψηφοφόρου και όχι πολιτικά ενεργού, η οπτική μου έχει αλλάξει απέναντι στα γεγονότα. Είναι αυτό που μας μάθαιναν μικροί στη Φυσική για τη θέση του παρατηρητή.
Όλα είναι διαφορετικά, όλα μοιάζουν διαφορετικά ανάλογα με την θέση που παρατηρείς τα γεγονότα. Και σε αυτή τη προεκλογική περίοδο, σχεδόν 20 μέρες πριν τις εκλογές η εικόνα με ξενίζει. Και ολίγον τι με προκαλεί αποστροφή.
Δεν μπορώ να αντιληφθώ γιατί τα Τέμπη ξεχάστηκαν για το σπίτι του Ραγκούση, τα πεσίματα του Πολάκη, την καταγγελία για βιασμό κατά του Γεωργούλη. Γιατί τα Τέμπη έχουν φύγει από την καθημερινότητά μας. Το κατάφερε ο Μητσοτάκης. Δεν ξέρω αν η οργή των πολιτών θα βγει στην κάλπη, αλλά δεν σιγοβράζει πλέον καθημερινά στις εκπομπές και στα δελτία ειδήσεων. Και ίσως αυτό δεν συνέφερε και ολόκληρο το πολιτικό σύστημα. Αλί στις οικογένειες των θυμάτων.
Επίσης δεν μπορώ να αντιληφθώ γιατί ενώ όλοι λέμε ότι ο κόσμος ψηφίζει με κριτήριο την τσέπη του, δεν μιλάμε ουσιαστικά για αυτή την τσέπη. Και έχω μερικές απορίες για την επόμενη μέρα.
Θα συνεχίσουν οι κυβερνήσεις να επιδοτούν τους λογαριασμούς ρεύματος το καλοκαίρι; Εν μέσω προεκλογικής περιόδου; Ή το πάρτι αισχροκέρδειας που επετράπη όλο το χειμώνα θα το λουστούν οι πολίτες το καλοκαίρι;
Τι θα γίνει τον επόμενο χειμώνα ενεργειακά στη χώρα; Ποιο είναι το σχέδιο κάθε κόμματος για να βγει η χρονιά αν έχουμε πάλι ένα ράλι τιμών;
Το Καλάθι του Νοικοκυριού πόσο θα μείνει; Και αν θα αλλάξει η μορφή του γιατί η φέτα 18 ευρώ το κιλό έχει πάει, τα γιαούρτια είναι +50% πάνω, το γάλα το ίδιο, το κασέρι εκτοξεύεται κοντά στα 20 ευρώ άρα δεν το βλέπω και να πολυβοηθάει. Εκτός αν αντί για φέτα τρώμε όλοι λευκό τυρί, αντί για κασέρι χρησιμοποιούμε όλοι τα φυτικά σκευάσματα και βγάλουμε και το γάλα από τη διατροφή μας. Μόνο νερό.
Τι θα γίνει με την βενζίνη; Θα προκληθεί πάλι μια δήθεν κρίση το καλοκαίρι και σκαρφαλώσει η τιμή στα 2+ ευρώ το λίτρο και πληγωθεί ο οδικός τουρισμός; Θα υπάρξουν επιδόματα, θα σκεφτούν την μείωση του ΕΦΚ ή έστω κατάργηση του ΦΠΑ σ’ αυτόν;
Πώς θα μειωθεί το ιδιωτικό χρέος που διαρκώς εκτοξεύεται; Ελάχιστοι μπαίνουν στις ρυθμίσεις, ελάχιστοι έχουν ένα πέπλο προστασίας. Η συντριπτική πλειοψηφία βρίσκονται γυμνοί απέναντι στον όλεθρο. Θα τους βοηθήσει το κράτος;
Επίσης ως πότε μπορεί να δανείζεται αλόγιστα το ελληνικό δημόσιο; Πόσο επιβαρύνει τις επόμενες γενιές αυτή η πολιτική που θυμίζει έντονα τα χρόνια πριν το 2009. Και τότε δανειζόμασταν για να πληρώνουμε τις υποχρεώσεις του δημοσίου και τώρα δανειζόμαστε για να πληρώσουμε τα υπερκέρδη όλων αυτών που αισχροκερδούν στην πλάτη της χώρας.
Τον λογαριασμό όμως ποιος θα τον πληρώσει; Όχι φυσικά τα «τέρατα» της «Δήμητρας». Άλλο ένα επικίνδυνο τζογάρισμα του πρώην υπουργού Οικονομικών. Που λειτουργεί επιτυχώς ως ο «μπαμπούλας» του συστήματος.
Για να μην συζητήσουμε όλα τα υπόλοιπα τελικά…