Η σημερινή πολιτική πραγματικότητα στην Κεντροαριστερά επιτάσσει δομικές αλλαγές. Ο κατακερματισμός των ψηφοφόρων σε προοδευτικά σχήματα λειτουργεί πλέον μόνο προς όφελος της χειρότερης μορφής συστημικού κόμματος της μεταπολίτευσης, της Νέας Δημοκρατίας. Τα δημοσκοπικά δεδομένα δεν έχουν αλλάξει μετά τις εθνικές εκλογές του 2023, ούτε καν στις ευρωεκλογές. Γίνεται πλέον εμφανές ότι η λογική «αναγκαστικά ο ψηφοφόρος που θέλει προοδευτική αλλαγή θα συσπειρωθεί με τον δεύτερο» είναι ανεδαφική και λειτουργεί μόνο προς όφελος του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Δύο ολόκληρα χρόνια ίδιου βαλτώδους πολιτικού σκηνικού στην αντιπολίτευση πρέπει να μας κάνει σοφότερους και να μας δείξει τον δρόμο της συνεννόησης. Τον δρόμο που θα βάλουμε μπροστά αυτά που μας ενώνουν και θα αφήσουμε στην άκρη αυτά που μας χωρίζουν. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Σωκράτης Φάμελλος, έθεσε μια δέσμη 10+1 προτάσεων με σκοπό τη διαμόρφωση ενός κυβερνητικού προγράμματος από τις προοδευτικές δυνάμεις. Είναι οι άξονες που ενώνουν την Κεντροαριστερά.
Ποιο από τα προοδευτικά κόμματα λέει όχι σε σπάσιμο του καρτέλ των τραπεζών, φορολόγηση των υπερκερδών, έλεγχο και ρύθμιση της τραπεζικής αγοράς; Μήπως διαφωνούν στον έλεγχο και τη ρύθμιση της αγοράς ενέργειας για μείωση των τιμών; Δημόσιο έλεγχο των δικτύων μεταφοράς και διανομής ηλεκτρισμού και φυσικού αερίου, ως φυσικών μονοπωλίων – στρατηγικών υποδομών; Ή μήπως διαφωνούν στην κατοχύρωση του νερού ως δημόσιου αγαθού και στον δημόσιο χαρακτήρα των ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ και στήριξη των ΔΕΥΑ με διαγραφή των χρεών της ρήτρας αναπροσαρμογής;
Υπάρχει προοδευτικό κόμμα που να αρνείται τις πραγματικές αυξήσεις μισθών, ξεπάγωμα των τριετών και κατοχύρωση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας; Επαναφορά της 13ης σύνταξης, κατάργηση της προσωπικής διαφοράς, αυξήσεις για όλους τους συνταξιούχους και κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης των συνταξιούχων;
Ποιο από τα προοδευτικά κόμματα δεν προτείνει μια γενναία ρύθμιση του ιδιωτικού χρέους με διαγραφή μεγάλου μέρους του και ρύθμιση του υπολοίπου; Ποιο δεν έχει βάλει σε προτεραιότητα τη στεγαστική πολιτική, την μείωση των έμμεσων φόρων, την επένδυση σε Παιδεία και Υγεία;
Ή μήπως μετά από όσα πλήγωσαν το αστικό κράτος από την διακυβέρνηση Μητσοτάκη δεν είναι επιτακτική ανάγκη για αποκατάσταση του Κράτους Δικαίου, Ισονομία και διασφάλιση των ατομικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων;
Τέλος, όλη η προοδευτική αντιπολίτευση και μελλοντική κυβέρνηση του τόπου καλείται σήμερα να δει το μέλλον και την επερχόμενη συνταγματική αναθεώρηση. Να βάλει τις βάσεις έχοντας κεντρικές προτεραιότητες την πρόσβαση στα δημόσια αγαθά (Παιδεία, Υγεία, ρεύμα, νερό, στέγη), συλλογικές συμβάσεις εργασίας και εισόδημα αξιοπρεπούς διαβίωση, κοινωνική ισότητα, ατομικά δικαιώματα και προστασία της ιδιωτικότητας, ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, αλλαγή στην επιλογή της ηγεσίας της Δικαιοσύνης, αλλά και των ανεξάρτητων Αρχών και της ηγεσίας της ΕΡΤ, κατάργηση της ανισοτιμίας έναντι των πολιτών στον νόμο περί ευθύνης υπουργών και τη λειτουργία των εξεταστικών και Προκαταρκτικών Επιτροπών, αποκέντρωση – ενδυνάμωση της Αυτοδιοίκησης.
Έτσι, ξεκινάμε.
*Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Αυγή της Κυριακής”